Wat zijn de voordelen van medische wegwerpmaskers?

Of u nu in het ziekenhuis of thuis bent, wegwerp medische maskers zijn uiterst nuttig. Ze zijn gemakkelijk mee te nemen en bieden thermisch comfort en ademend vermogen. Ze zijn ook erg goedkoop. Afhankelijk van uw behoeften kunt u verschillende soorten maskers kopen, van eenvoudige neusmaskers tot meer geavanceerde volgelaatsmaskers. Ze zijn gemaakt van materialen zoals siliconen en polycarbonaat, en zijn verkrijgbaar in verschillende maten, zodat ze voor de meeste mensen geschikt zijn.

Het ademend vermogen en de thermische geleidbaarheid van verschillende gezichtsmaskers werden onderzocht. Deze metingen zijn belangrijk voor het ontwerp van chirurgische maskers. Het dragen van een masker wordt in veel landen aanbevolen. In de meeste landen zijn er echter niet voldoende maskers aanwezig. Hierdoor ontstaat er behoefte aan nieuwe technologieën.

In deze studie onderzoeken we de prestaties van zeven maskers. De volgende tests werden uitgevoerd: (i) thermische geleidbaarheid; (ii) luchtdoorlaatbaarheid; (iii) waterdampdoorlaatbaarheid. De resultaten toonden aan dat herbruikbare stoffen maskers een hogere thermische geleidbaarheid en vochtdoorlaatbaarheid hadden dan wegwerpmaskers.

Naast thermische geleidbaarheid en ademend vermogen hebben we ook de invloed van de volgende factoren op de maskerprestaties geëvalueerd: (i) materiaaldichtheid; (ii) dikte van de stof; (iii) weefselstructuur; (iv) vouwen; (v) wassen. Tijdens het testen werd elk masker onderworpen aan vier gesimuleerde behandelingen. De resulterende microfoto's werden vergeleken met een referentiemasker. Onderstaande tabel toont de drukval veroorzaakt door verschillende maskers.

Uit de resultaten blijkt dat hoe dikker het masker, hoe lager de luchtweerstand. Bij de dunste maskers is dit niet het geval. Bovendien was de FE van de gewassen maskers iets hoger. Daarentegen had de dikte van het masker geen direct effect op de filtratie-efficiëntie.

Gezien de resultaten van deze tests is het duidelijk dat chirurgische maskers moeten worden ontworpen om goede bescherming en filtratie te bieden. Als reactie hierop benadrukt het onderzoek de rol van antivirale materialen in maskers. Bovendien wordt aanbevolen om maskers slechts gedurende een beperkte tijd te dragen.

De effectiviteit van deze materialen bij het terugdringen van de verspreiding van COVID-19 is ook onderzocht. Hoewel het onderzoek niet overtuigend is, suggereert het dat een betere persoonlijke hygiëne het risico op overdracht van COVID-19 kan verminderen. Bovendien kan het publiek profiteren van droge opslag en hergebruik van maskers.

De luchtweerstand van monsters D en E nam aanzienlijk toe bij blootstelling aan het filter. Voor monster C is dit niet het geval. De FE van monster D is iets lager dan die van monster E.

Chirurgische maskers zijn gemaakt van niet-geweven stoffen die synthetische vezels bevatten. Deze vezels breken af ​​tijdens het dragen en laten microvezels vrij in het milieu. Er wordt geschat dat een gezichtsmasker 173.000 tot 16 miljoen microvezels per dag kan vrijgeven.

De onderzoekers rapporteren veranderingen in de chemische samenstelling, vorm en grootte van deze deeltjes. Er is gevonden dat UV-verwering van het masker resulteert in verminderde mechanische sterkte. Er wordt ook gedacht dat microplastics fungeren als dragers van zware metalen.

Deze deeltjes komen vrij in droge en aquatische omgevingen. Sommige maskermaterialen komen zelfs in zoet water terecht. Deze materialen zijn onderhevig aan verschillende omgevingsomstandigheden, waarvan is gemeld dat ze mariene soorten aantasten.

Medische maskers zijn gemaakt van polypropyleen. De buitenste en binnenste lagen hebben vezelvliezen met een uniforme diameter. De middelste laag bestaat uit een vezelvlies met een fijnere diameter. Het bevat antimicrobiële stoffen, antioxidanten en niet-ionische oppervlakteactieve stoffen.

In het onderzoek werden de structurele en chemische eigenschappen van verschillende soorten medische wegwerpmaskers vergeleken. Er werden achttien verschillende merken vergeleken. De buitenste laag bevat meer antioxidanten en crosslinkers. De binnenste laag heeft meer smaak en antibacteriële functie. De middelste laag is gevoeliger voor UV-straling. De buitenste laag bevat ook smeermiddelen en antistatische middelen.

Analyse van microplastics door GC-MS (Gaschromatografie-Massaspectrometrie). GC-MS-chromatogrammen worden uitgevoerd in methanol. Uit de resultaten bleek dat polypropyleen een vezelachtige structuur heeft, maar een andere vorm krijgt na UV-veroudering.

Pas gesimuleerde schuifspanning toe om duizenden microplastic deeltjes vrij te geven. De korrels werden gedroogd en gefiltreerd door een cellulosemembraan. Een tweede filtermateriaal dat kan worden behandeld met antimicrobiële middelen wordt onderzocht.

Er is weinig onderzoek gedaan naar de milieugevaren van polypropyleenmicroplastics in medische maskers. Deze studies suggereren dat verder onderzoek nodig is om de milieu-impact van deze kunststoffen te bepalen.

De National Academies of Sciences and Engineering hielden in januari 2020 een workshop over microplastics. Onderzoekers schatten dat er in 2020 tussen de 72 en 31.200 ton microplastics in de oceaan zal zitten. De studie concludeerde dat het gebruik van wegwerpmaskers een belangrijke bijdrage levert aan de microplasticvervuiling in de oceanen.

In de gezondheidszorg worden verschillende soorten medische wegwerpmaskers gebruikt. Er zijn echter nog veel onduidelijkheden als het gaat om het thermische comfort van deze apparaten. Daarom richt deze studie zich op objectieve metingen met behulp van thermische modellen. Hierdoor konden de onderzoekers de relatieve prestaties van verschillende maskers testen. De resultaten kunnen worden gebruikt om de pasvorm en functionele eigenschappen van in de handel verkrijgbare maskerontwerpen te bepalen.

Een ander veel voorkomend thema dat verband houdt met het thermische comfort van medische maskers is de stijging van de temperatuur van de gezichtshuid wanneer het masker wordt gedragen. Huidreceptoren zijn gevoeliger op het gezicht dan op andere delen van het lichaam. Dit verhoogt het risico op infectie en kan leiden tot meer ongemak.

Een ideaal masker moet lichtgewicht, ademend zijn en de lichaamstemperatuur van de drager kunnen reguleren. Dit is vooral belangrijk bij warme, vochtige of extreme weersomstandigheden.

De CDC raadt aan om twee lagen stof te gebruiken om maskers te maken. Dit is een verstandige keuze, omdat hierdoor de warmtestroom die nodig is om de gewenste temperatuur te bereiken wordt verminderd. Het aanbevolen aantal lagen is echter lager dan het aantal maskers dat in dit onderzoek is gebruikt.

De oorelastieken van niet-elastische geplooide maskers zijn te klein. De oorlussen zijn niet verstelbaar, waardoor ongemak achter de oren ontstaat.

De zijnaden aan de voorkant van het masker zijn bedekt met siliconenelastiek om wegglijden te verminderen en de pasvorm van het masker te vergemakkelijken. Deze functie is vooral handig om de hoeveelheid lucht te verminderen die verloren kan gaan bij het bewegen van het masker rond het gezicht.

De oorlussen van niet-rekbare maskers zijn niet verstelbaar, waardoor er een ongemakkelijke druk op de oren ontstaat. De oorlussen op de enkellaagse rekbare maskers zijn in uitsparingen ingebouwd die dit probleem verlichten.

In het onderzoek werd de milieu-impact van medische wegwerpmaskers beoordeeld aan de hand van een levenscyclusinventarisatie. Het heeft de potentiële toxiciteit van deze maskers beoordeeld, die een risico kunnen vormen voor de gezondheid van mens en dier. De analyse kwantificeert ook kansen en identificeert beperkingen gedurende de hele levenscyclus.

Uit de resultaten blijkt dat het gebruik van wegwerpmaskers voor een hogere milieubelasting zorgt. Door het grote gebruik van water en energie neemt de milieubelasting toe. De productiefase levert de grootste bijdrage aan de milieubelasting. De verpakkingsfase droeg 38,3% bij aan de totale AP.

De productie van medische wegwerpmaskers genereert een grote hoeveelheid niet-biologisch afbreekbaar afval. Dit leidt tot het vrijkomen van ziekteverwekkende micro-organismen in het milieu en mogelijke ophoping van schadelijke stoffen in het afval. Het veroorzaakt ook abiotische en zoetwateruitputting, wat een negatieve invloed heeft op ecosystemen.

Het grootste deel van de vervuiling die ontstaat tijdens de productie van medische wegwerpmaskers is afkomstig van metalen, die tijdens het verbrandingsproces voornamelijk in zoet water terechtkomen. Daarnaast zijn ook CCl 4 en NOx belangrijke verontreinigende stoffen. Deze chemicaliën worden in hoge concentraties in de oceaan aangetroffen en kunnen het grondwater verontreinigen.

De meest voorkomende bronnen van toxiciteit in wegwerpmaskers zijn tetrachloorkoolstof (CCl 4 ), halon 1211, halon 1301 en nikkel. Kobalt, beryllium en vanadium zijn ook zeer giftige metalen. Uit onderzoek blijkt dat de milieu-impact van medische wegwerpmaskers onduidelijk is.

Het onderzoek biedt een bruikbare case voor verder onderzoek. Het beoordeelt uitgebreid de milieu-impact van twee soorten maskers: wegwerpmaskers en herbruikbare maskers. Het benadrukt de onderlinge afhankelijkheid van de gezondheid van mens en milieu en de noodzaak van ecologisch ontwerp. Het beveelt ook aan dat bij ecodesign rekening wordt gehouden met de gebruiksfase.

Uit analyse blijkt dat medische wegwerpmaskers een veel grotere impact hebben op het milieu dan herbruikbare chirurgische maskers. Dit komt door het hoge verbruik van grondstoffen en energie dat nodig is om deze maskers te vervaardigen. Het is echter belangrijk om de gehele levenscyclus van maskers te evalueren om de werkelijke milieukosten te achterhalen.

FFP2-masker